Αν δεν καταφέρεις να αγαπήσεις τον άνθρωπό σου…

Αν δεν καταφέρεις να αγαπήσεις τον άνθρωπό σου…

Αν δεν καταφέρεις να αγαπήσεις τον άνθρωπό σου, δεν θα καταφέρεις να αγαπήσεις ποτέ κανέναν.

Ξέρεις για ποιον μιλάω… Για τον άντρα σου. Τη γυναίκα σου. Τον σύντροφο που διάλεξες εσύ… Αν δεν καταφέρεις να αγαπήσεις τον άνθρωπο αυτόν, δεν θα καταφέρεις να αγαπήσεις αληθινά, ποτέ κανέναν…

‘’Αγαπώ τους φίλους μου’’, ίσως μου πεις… Με τους φίλους, δεν κοιμάσαι και ξυπνάς μαζί. Δε μοιράζεστε έγνοιες για παιδιά, λογαριασμούς, δουλειές, υποχρεώσεις. Με τους φίλους δεν συγκρούεστε το ίδιο συχνά, δεν έρχεστε στην ίδια τη τριβή, όπως με το σύντροφό σου.

‘’Αγαπώ τα παιδιά μου’’. Ναι. Δε το αμφισβητώ. Τα παιδιά σου τα αγαπάς. Τα λατρεύεις τα παιδιά σου. Μην ξεχνάς όμως, ότι τα παιδιά σου, είναι έναν κομμάτι του εαυτού σου. Αγαπώντας τα παιδιά σου, και ένα κομμάτι από εσένα αγαπάς.

Ο σύντροφος, ο σύζυγος, η γυναίκα, ο άντρας με τον οποίο διάλεξες να πορευθείς μαζί, είναι ένας ξένος. Καλείσαι να αγαπήσεις έναν ξένο άνθρωπο από το μηδέν. Εδώ είναι η μαγκιά. Εδώ είναι το μεγαλείο.

Αν δεν καταφέρεις λοιπόν να αγαπήσεις τον άνθρωπο αυτόν, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα καταφέρεις να αγαπήσεις ποτέ κανέναν;

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

https://e-psyxologos.gr/an-den-katafereis-na-agapiseis-ton…/

Άννα Αγγελοπούλου: Η μοναξιά του έρωτα στη ζωγραφική: Edv. Munch, Οι ...

Edv. Munch, Οι μοναχικοί

   Δύο ανθρώπινες μορφές, μια γυναίκα και ένας άνδρας, έχοντας στραμμένη την πλάτη τους στους θεατές, στέκονται στην παραλία και κοιτάζουν τη θάλασσα. Η απόσταση που υπάρχει μεταξύ τους δείχνει την αποξένωση και τη μοναξιά στη σχέση τους. Η γυναίκα στέκεται πιο μπροστά από τον άνδρα, ο οποίος είναι μάλλον μισοστραμμένος προς αυτήν και προς τη θάλασσα. Προφανώς κοιτάζει την πλάτη της και τη θάλασσα. Το λευκό φόρεμα και τα μακριά ξανθά μαλλιά της γυναίκας έρχονται σε αντίθεση με τη μαυροφορεμένη φιγούρα του άνδρα.

  Η εικόνα των δύο μοναχικών υπάρξεων στην παραλία είναι το μοτίβο μίας σειράς έργων (ξυλογραφιών) του Νορβηγού εξπρεσιονιστή ζωγράφου Εντ. Μουνκ που έχουν ως θέμα τους τη μοναξιά στον έρωτα. Δύο ανθρώπινες υπάρξεις, οι μοναχικοί  είναι ο τίτλος των έργων.

Edv. Munch, Δυο ανθρώπινες υπάρξεις. Οι μοναχικοί. 1896. Εθνική Πινακοθήκη. Όσλο.

Edv. Munch, Δυο ανθρώπινες υπάρξεις. Οι μοναχικοί. 1899. Munch Museum. Όσλο.

Edv. Munch, Δυο ανθρώπινες υπάρξεις. Οι μοναχικοί. 1899. Εθνική Πινακοθήκη. Όσλο.

Edv. Munch, Δυο ανθρώπινες υπάρξεις. Οι μοναχικοί. 1899. Harvard Art Museums.

 Edv. Munch, Δυο ανθρώπινες υπάρξεις. Οι μοναχικοί. 1899. Munch Museum. Όσλο.

Edv. Munch, Δυο ανθρώπινες υπάρξεις. Οι μοναχικοί. 1935. Munch Museum. Όσλο.

http://www.digitaltmuseum.no/things/to-mennesker-de-ensomme-grafikk/NMK-B/NG.K&H.A.19063?query=edvard+munch&rows=24&sort_by=&owner_filter=NMK-B&search_context=1&page=2&count=235&pos=45
http://www.harvardartmuseums.org/art/253117
http://www.moma.org/explore/multimedia/audios/26/598
http://www.googleartproject.com/collection/the-munch-museum-oslo/artwork/two-people-the-lonely-ones-edvard-munch/523028/details/
http://www.wikipaintings.org/en/edvard-munch/the-lonely-ones-1935
http://www.digitaltmuseum.no/search?query=edvard+munch&rows=24&sort_by=&page=1&owner_filter=NMK-B

το βρήκαμε εδώ http://annagelopoulou.blogspot.com/2013/02/edv-munch.html?spref=bl

Η αγάπη ζει- Τρίφωνο

Στίχοι: Κοραλία Αλιφραγκή
Μουσική: Eric Beam
Πρώτη εκτέλεση: Τρίφωνο 

Πάρε με αγκαλιά, τέρμα η δουλειά
Πάμε βόλτα απόψε μέχρι το ξημέρωμα
Γλύκανε η βραδιά, βρες τα κλειδιά
Έχει Woody Allen σήμερα αφιέρωμα
Πόσο σ’ αγαπώ, πήρα ρεπό
Πες και στα παιδιά αν θέλουν αύριο να ‘ρθουνε
Πάμε!

Η αγάπη ζει στα μικροπράγματα
Ζει στα ασήμαντα και στα απλά
Δώσ’ μου και άλλα τέτοια εσύ ασήμαντα
Για να ζήσω εγώ σημαντικά

Γύρισες νωρίς, αχ να χαρείς
Τρίψε μου τη πλάτη λίγο πριν ξαπλώσουμε
Τέλειωσε ο καφές, μου ΄λειψες χθες
Έλα το τραπέζι μια στιγμή να στρώσουμε
Δώσ’ μου ένα φιλί, δες το σκυλί
Τι χαρές που κάνει πάντα σαν φιλιόμαστε
Φως μου!

Η αγάπη ζει στα μικροπράγματα
Ζει στα ασήμαντα και στα απλά
Δώσ’ μου και άλλα τέτοια εσύ ασήμαντα
Για να ζήσω εγώ σημαντικά

 Οφείλω μια συγνώμη στο Θεό για όσα μου χάρισε και δεν τα χάρηκα. Για εκείνα που μου έδωσε και δεν τα πήρα. Μα κι γι αυτά που μου ζήτησε και δεν του έδωσα. Πάνω από όλα θέλω να κλάψω στην αγκαλιά Του, για όλες εκείνες τις μέρες που δεν έζησα και απλά επιβίωσα. 
Να πω συγνώμη για όσα σε αγαπώ δεν είπα, σε αγκαλιές που δεν έδωσα, σε πόρτες που έκλεισα, σε τηλέφωνα που δεν σήκωσα, σε μάτια που δεν αντίκρισα, σε φιλιά που δεν σαρκώθηκαν και σε προσευχές που δεν ειπώθηκαν…
Τέλος να πω, ότι εάν βρήκες έναν άνθρωπο να σε νιώσει, να σε καταλάβει, να σε αγαπήσει, κράτα τον, κι ας είναι στην άλλη άκρη της γης. Φτάνει που τον βρήκες…. Δεν θα σου τύχει πολλές φορές στην ζωή. Και να θυμάσαι, οτι στα δώρα λες ευχαριστώ κι ας μην τα ξετυλίξεις ποτέ..

Xaralampos Libyos Papadopoulos