Αγάπη δεν είναι τι δίνεις , αλλά πως το δίνεις.

από το facebook

Το ποίημα «Αγαπάω» του Νίκου Καββαδία

Από τα «Ανένταχτα» του Νίκου Καββαδία, το ποίημα «Αγαπάω», δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας του Παύλου Δρανδάκη. Τότε ο μεγάλος ποιητής ήταν δεν ήταν 19 ετών. Αλλά αν και τόσο νέος, μικρό παλικαράκι, η ευαισθησία του και το απίστευτο ταλέντο του στον χειρισμό της γλώσσας σε μαγεύουν.

Το ποίημα έχει τίτλο «Αγαπάω» και δεν έχει συμπεριληφθεί σε καμία από τις 3 ποιητικές συλλογές του:

Αγαπάω τ’ ό,τι είναι θλιμμένο στον κόσμο

Τα θολά ματάκια, τους αρρώστους ανθρώπους,

τα ξερά γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα,

τις νεκρές πολιτείες, τους τρισκότεινους τόπους.

Τους σκυφτούς οδοιπόρους που μ’ ένα δισάκι

για μια πολιτεία μακρινή ξεκινάνε,

τους τυφλούς μουσικούς των πολύβοων δρόμων,

τους φτωχούς, τους αλήτες, αυτούς που πεινάνε.

Τα χλωμά τα κορίτσια που πάντα προσμένουν

τον ιππότην που είδαν μια βραδιά στ’ όνειρό τους,

να φανεί απ’ τα βάθη του απέραντου δρόμου.

Τους κοιμώμενους κύκνους πάνω στ’ ασπροφτερό τους

Τα καράβια που φεύγουν για καινούρια ταξίδια

και δεν ξέρουν καλά – αν ποτέ θα ‘ρθουν πίσω

αγαπάω, και θάθελα μαζί τους να πάω

κι ούτε πια να γυρίσω.

Αγαπάω τις κλαμένες ωραίες γυναίκες

που κοιτάνε μακριά, που κοιτάνε θλιμμένα…

αγαπάω σε τούτον τον κόσμο – ό, τι κλαίει

γιατί μοιάζει μ’ εμένα.

το βρήκαμε εδώ https://www.awakengr.com/agapao-to-yperocho-poiima-poy-egrapse-o-nikos-kavvadias-otan-itan-molis-19-eton/?fbclid=IwAR3mldMnbISR4VH82l1aWMhojOTwi52aEhGmI06mWExnjOM4MW5RxUnerrc

Ο Μενέλαος Λουντέμης για την αγάπη

Άμα πεινάς το ξέρεις. Φωνάζουνε τα σπλάχνα σου. Άμα κρυώνεις, το ίδιο. Άμα αγαπάς, πώς να το καταλάβεις; Γιατί: τι είναι η αγάπη;

Κάποιος πήγε να πει κάτι και δεν είπε τίποτα. Είπε πως είναι κάτι σαν φωτιά. Μα είναι; Άλλος είπε πάλι, πως είναι δροσούλα, άλλος σαν δοξαριά. Τι είναι τέλος πάντων… Κι αν, πάλι, αγάπη είναι κάτι που το λένε «αγάπη», είναι αυτό η αγάπη;

Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά! Μα αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά; Ένα πουλάκι κελαηδά ολομόναχοσ” ένα έρημο δάσος… Αν δεν τ’ ακούσει κανείς.. είναι κελάηδηγμα;

Κι είναι μπορετό να κελαηδήσει γλυκά ένα ολομόναχο πουλάκι, αν δεν υπάρχει πίσω από κάποιο φύλλο το αυτάκι ενός άλλου πουλιού; Πήγαν κι οι σοφοί να πούνε κάτι πάνω σ” αυτό και τα κάνανε θάλασσα. Αυτοί, γι” αγάπη!… Τα μωρά ξέρουν περισσότερα.

Ένα λουλούδι είπε: «Αγάπη; Είμαι εγώ». Τρελαίνεσαι με τέτοια καμώματα.

Ένας «Πέρσης» θα πει αυτό είναι «τρίχα». Ένας βαρκάρης θ” αφήσει τα κουπιά και θα σκουπίσει το κούτελο του. Δε θα ξέρει να πει τίποτα.

Μπορεί αυτό να είναι αγάπη. Μα είναι; Ποιος να του το πει;

Όσο έχεις κάτι μέσα σου και δε χρειάζεται να το πεις, το έχεις και ησυχάζεις. Σε καίει… Σε λιώνει… Εσύ το βλέπεις. Κι αντί να βάλεις τα κλάματα, το ρίχνεις στο τραγούδι. Είσαι μεθυσμένος και δεν έχεις πιει ούτε στάλα! Αυτό το «πράμα» πρέπει να σκάβεις μέσα σου μια λακκούβα να το θάβεις, κι ό,τι βρέξει.

Μην το λες πουθενά. Άστο να σε κάψει. Θα ξέρεις ότι χάνεσαι λίγο λίγο από μια αρρώστια που δεν ξέρεις τ’ όνομά της. Θα ξέρεις όμως ότι είναι μια αρρώστια, που σε κάνει όμορφο. Ομορφαίνεις και πεθαίνεις… Κι όταν θα νομίσεις ότι πέθανες… θα ‘χει τελειώσει η αρρώστια.

Θα είσαι ζωντανός, μα θα είσαι και άσκημος. Θα ‘χεις φρικτά ασκημίσει.

Αλήθεια… αυτό είναι η αγάπη; Όποιος αγαπά δεν μπορεί να το πει. Κι όποιος δεν αγαπά, δεν το ξέρει.

_______________________

    ~ Aπόσπασμα από το βιβλίο «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» του Μενέλαου Λουντέμη

     Πηγή: koutipandoras.gr

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Όταν κάποιος προσεύχεται για σένα

πηγή από το facebook

Το δύσκολο είναι ν΄αγαπάς

πηγή Ποιητική Βιβλιοθήκη

"Μάθετε απ' εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία" (Ματθ. 11,29)

Δεν είναι η νηστεία σου,
δεν είναι η εγκράτειά σου,
δεν είναι η προσευχή σου,
δεν είναι η πίστη σου,
δεν είναι η τήρηση των εντολών,
δεν είναι η ηθική σου,
δεν είναι ο εκκλησιασμός σου,
που κάνουν την ζωή σου χριστομίμητη.
Είναι κυρίως η συγχώρεσή σου,
η κατανόησή σου,
η αποδοχή σου,
το έλεός σου,
η απλότητά σου,
η ταπείνωσή σου,
η αγαθότητά σου,
η αγάπη σου.
Τα πρώτα χρειάζονται για να γίνουν τα δεύτερα.
Χωρίς τα δεύτερα όμως, τα πρώτα δεν έχουν αξία.

"Μάθετε απ' εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία" (Ματθ. 11,29), είπε ο Χριστός.
Μας έδειξε ποιο είναι το μείζον παρουσιάζοντας τον εαυτό Του.
Δεν είπε "μάθετε ότι είμαι νηστευτής,παρθένος και ηθικός", αλλά μας έδειξε ότι αυτό που μας προτείνει είναι κάτι πιο βαθύ από αυτά τα εξωτερικά χαρακτηριστικά.
Ο Κύριος μας δίδαξε την εσωτερική επανάσταση που κοιτά τον άλλον ως αδελφό και όχι ως εχθρό, που πάνω από την κοσμική δικαιοσύνη τοποθετεί την συγχώρεση και την φιλανθρωπία, που δεν γνωρίζει την κατάκριση αλλά το έλεος, που δεν κοιτά πονηρά αλλά πλησιάζει αγαθά.

Στην παραβολή του Ασώτου πρωταγωνιστούν τρία πρόσωπα.
Ο Πατέρας (Θεός) που δείχνει την άπειρη αγάπη Του.
Ο άσωτος υιός που μετανοεί ειλικρινά και γυρνά στο πατρικό του (την Εκκλησία).
Ο μεγάλος υιός που τηρεί τον νόμο αλλά δεν συγχωρεί, δεν αγαπά, δεν δείχνει έλεος και έτσι κατακρίνει και τον αδελφό του (για την ασωτία του) αλλά και τον Πατέρα του (για την αγάπη που έχει).
Μέσα από την παραβολή αυτή η Εκκλησία μας διδάσκει την αγάπη του Θεού, την μετάνοια που χρειάζεται για να γευτούμε αυτήν την αγάπη του Θεού και ότι η τήρηση του νόμου δεν αρκεί εάν δεν εκδηλώνεται ως αγάπη και έλεος προς τους άλλους.

πηγή 

Paulos Papadopoulos

Αγάπη και ευθύνη στα χρόνια του κορονοϊού. Σκέψεις για τη στάση των Χριστιανών σε περιόδους επιδημίας

διαβάστε το άρθρο εδώ