Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2016

Εσύ απλά να αγαπάς

Αποτέλεσμα εικόνας για αγαπη
Μην παιδεύεσαι για το πως πρέπει να φερθείς στον άλλον…
Για το αν πρέπει να τα δώσεις όλα, για το πόσο θα ανοιχτείς, η για τα πόσα θα προσφέρεις.
Εσύ απλά να αγαπάς…
Μην φοβάσαι.
Έτσι, ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι.
Όταν δίνεις αγάπη στον συνάνθρωπο, να είσαι σίγουρος πως δύο μόνο πράγματα μπορούνε να συμβούν. Ή θα τον αλλοιώσεις, θα τον μαλακώσεις, και έτσι θα τον κερδίσεις, και τότε μόνο αγάπη θα σου προσφέρει και αυτός. Ή αν δεν μπορέσει να αλλάξει, δεν θα αντέξει δίπλα σου να μείνει, και έτσι, και να το θέλει να σε βλάψει, απλά δε θα μπορεί.
Τι είναι όμως αγάπη;
Εδώ θέλει προσοχή…
Δεν είναι μια έννοια αόριστη, ή ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα με καρδούλες και φιλάκια. Είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό και μεγαλειώδες.
Η αγάπη είναι θυσία, είναι σταύρωση. Η αγάπη είναι ο εκμηδενισμός των θέλω μου, των παθών μου, χάριν της ένωσης, χάριν της κοινωνίας με το άλλο πρόσωπο. Η αγάπη δεν χωρά εγωισμούς. Η αγάπη είναι ανοχή, υπομονή, ενσυναίσθηση. Η αγάπη είναι συγχώρεση ξανά και ξανά.
‘’Μα έτσι πιάνομαι κορόιδο…’’
Όποιος το πιστεύει, δεν έχει μάθει να αγαπά… Γιατί άνθρωπος που αγαπά, αγαπά ελεύθερα. Δεν χωράει η αγάπη εξαρτήσεις, αγκιστρώσεις ή άλλες θυματοποιήσεις.
‘’Μα αυτό τρελό…’’
Ίσως και να ‘ναι. Για αυτό αν θέλει κανείς να αγαπά, μπορεί μόνο εν Χριστώ να το καταφέρει.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
πηγή http://e-psyxologos.gr/esi-apla-na-agapas/

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Ακόμα Σ' Αγαπώ




Μουσική: Μίλτος Πασχαλίδης 
Στίχοι: Θοδωρής Παυλάκος
Δίσκος: 2015 Ό,τι Αγαπάς Δεν Τελειώνει

Τώρα που γρήγορα νυχτώνει
σαν παραμύθι θα στο πω
ό, τι αγαπάς δεν τελειώνει
κι εγώ ακόμα σ’ αγαπώ
ό, τι αγαπάς δεν τελειώνει
κι εγώ ακόμα σ’ αγαπώ

Τώρα που γρήγορα βραδιάζει
σαν τραγουδάκι θα στο πω
ό, τι θυμάσαι δεν βουλιάζει
μη με ξεχνάς που σ’ αγαπώ
ό, τι θυμάσαι δεν βουλιάζει
μη με ξεχνάς που σ’ αγαπώ

Είναι πολλά που δεν τα ξέρεις
κι ήθελα τόσο να στα πω
όμως δε θέλω να υποφέρεις
γιατί ακόμα σ’ αγαπώ
όμως δε θέλω να υποφέρεις
γιατί ακόμα σ’ αγαπώ

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Ακόμα Σ' Αγαπώ | Vasilis Papakonstantinou - Akoma S'agapo

- M - Toulouse-Lautrec - (1864-1901) The Kiss, 1892





facebook

Moving Statues Of A Man And Woman by sculptor Tamara Kvesitadze





“Man and Woman” is a 8 meter (26 foot) tall moving steel sculpture by Georgian sculptor Tamara Kvesitadze. Located in the seaside city of Batumi, Georgia, the two figures represent a Muslim boy, Ali, and a Georgian princess, Nino, from a famous 1937 novel by Azerbaijani author Kurban Said. 

The tragic story ends with the lovers separated by the invasion of Soviet Russia. The statues begin to move every day at 7 p.m., merging for a short embrace, before leaving each other behind. After 10 minutes the movement is complete. The statue was designed in 2007 but only installed in 2010; it has since been retitled “Ali and Nino.”

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

Η ομπρέλα του Βοσπόρου - Ευανθία Ρεμπούτσικα



Η ομπρέλα του Βοσπόρου, από την ταινία: Πολίτικη κουζίνα, του Τάσου Μπουλμέτη.

Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα.
Ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης.


«Από ένα χαμένο όνειρο εμείς έπρεπε να φτιάξουμε ένα δρόμο για να συναντηθούμε. Kι απ' όλες τις τύχες προτιμήσαμε εκείνη του ταξιδιώτη που δεν ξέρει το άστρο του πού τον οδηγεί.
Ώσπου βράδιαζε σιγά σιγά κι οι ανταύγειες του φεγγαριού στα τζάμια φαίνονταν σα μικρά αποσπάσματα ενός ονείρου που κυνηγάμε χρόνια.
Κι ενώ στο βάθος του δρόμου το άγαλμα διηγιόταν στα πουλιά το αληθινό ταξίδι, ακουγόταν η άρπα, που ίσως βέβαια να μην ήταν και άρπα, αλλά αυτή η αθάνατη θλίψη που συνοδεύει τους θνητούς.
Τι θ' απομείνει από τόσες προσδοκίες, τόσους στεναγμούς; Ένα όνομα και δυο χρονολογίες χαραγμένες στην πέτρα που ο καιρός
θα τις σβήνει σιγά σιγά.
Κι αυτό το τρένο που ήρθε από μια μακρινή πόλη σταμάτησε στον έρημο σταθμό. Δεν κατέβηκε κανείς παρά μόνο κάποιος μουσικός μ' ένα φαρδύ ανεμοδαρμένο καπέλο. Άνοιξε τη θήκη του βιολιού κι άρχισε να παίζει μια παράξενη μουσική, σα να 'θελε να μας πείσει ότι όλα είναι δυνατά κι ότι δεν τελειώνει πουθενά ο κόσμος.
Όλα τελειώνουν και μόνο το φθινόπωρο παραμένει αιώνια νέο σαν τα πιο λυπημένα ποιήματα.
Δωσ' μου το χέρι σου...»

An umbrella over Vosporos - instrumental.
Music: Evanthia Reboutsika, from the film: A touch of spice, by Tasos Boulmetis.

Νέι-ούτι: Χρήστος Τσιαμούλης
Κανονάκι: Πάνος Δημητρακόπουλος


..κ εκει, που ολα μοιάζουν αδιάφορα..
για φαντάσου, λέει, 
να γνωρίσεις κάποιον
που να φοβάται
μη σε χάσει.....χμ...όμορφο βράδυ....


Η Ποίησις εντός μας
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...